Het tweede verslag

Na weer een tijdje geen tijd gehad om een verslag te schrijven, heb ik zo voor en na toch af en toe weer een beetje kunnen schrijven. Hier is dan eindelijk mijn tweede verslag!

Vrijdag 29 augustus
Vandaag hadden we eerst een fotorally als onderdeel van de introductie. Dit hield in dat iedereen in groepen werd opgedeeld en je met deze groep een aantal foto’s moest maken. Voorbeelden waren bijvoorbeeld dat we een foto met de Canadese vlag en met een straatmuzikant moesten maken. Aangezien je niet je eigen groep kon vormen, was dit een erg goede manier om weer nieuwe mensen te leren kennen. Ook moest je voor sommige opdrachten wel even goed zoeken, waardoor je de stad ook meteen weer beter leerde kennen.
Hierna was het dan eindelijk zover: het was tijd voor het whale watchen! Ik had me ingeschreven voor de zodiac, wat een soort speedboot is. Dit was al erg leuk, maar toen we na een half uur nog geen walvis hadden gezien, begon ik me toch wel druk te maken of we wel het geluk zouden hebben walvissen te zien. Op een gegeven moment kwamen we echter bij een eiland aan, wat Amerikaans grondgebied is. Hier zagen we eindelijk een orka! Hier bleven we dan ook ronddobberen, en er leken er steeds meer te komen! Uiteindelijk bleken er een stuk of 10 orka’s te zitten. Op een gegeven moment kwam een van de orka’s zelfs op een paar meter van onze boot boven water! Wat een geweldige beesten zijn dit. Deze orka dook onder onze boot door om aan de andere kant vervolgens weer boven te komen. Even later zagen we ook nog een orka rechtop uit het water springen. Wat een prachtig beeld! Na hier een hele tijd rond gevaren te hebben werd het helaas weer tijd om terug te varen richting Victoria. Klein probleempje was dat één van de zodiacs was ingesloten door de orka’s, en aangezien je binnen een bepaalde afstand de motoren uit moet hebben, moesten we even wachten totdat deze boot ook weg kon. Gezien het relatief late tijdstip, hadden we op de terugweg een geweldig uitzicht, met de ondergaande zon. Enige nadeel hiervan was dat we bij het eiland waar ze altijd stoppen om nog even zeehonden te bekijken alleen nog de silhouetten van de zeehonden konden zien. Toen we de haven van Victoria weer binnen voeren, wist onze kapitein ons nog te vertellen dat dit het enige vliegveld ter wereld was dat ooit stil heeft gelegen vanwege orka’s. Vorig jaar waren de orka’s namelijk zo ver richting Victoria gekomen dat ze in het gebied waar de watervliegtuigen opstijgen en landen zwommen. De angst was toen dat deze richting Fisherman’s wharf zouden gaan, aangezien de zeehonden hier, omdat ze altijd door mensen worden gevoerd, 2 keer zo dik zijn als wilde zeehonden.
Hierna besloten we bij Darcy’s pub iets te gaan eten en een biertje te drinken. Daarna zouden we nog even terug gaan naar het hostel, om vervolgens naar de opening van Distrikt, een nieuwe discotheek te gaan. Bij de pub was het echter zo gezellig dat we besloten dat het beter was om meteen door te gaan, omdat het anders wel erg laat zou worden.
Eenmaal aangekomen bij Distrikt, stond er wel een erg lange rij. Aangezien ze werkten met het principe 1 erin, 1 eruit, zagen we de bui al hangen. Gelukkig waren er echter andere exchange studenten al eerder naar binnen gegaan, en aangezien een van hen iemand kende die bij Distrikt werkte, werd er heel mooi voor ons geregeld dat wij zonder in de rij te staan naar binnen konden. Dit was het zeker waard, aangezien het een geweldige avond was! Hierna moe maar voldaan weer terug naar het hostel, om eindelijk ons slaaptekort een beetje in te halen.

Zaterdag 30 augustus
Dat slaaptekort inhalen is mij wel prima gelukt. Eindelijk werd ik een keer niet rond half 8 wakker, dus ik heb tot halverwege de middag bijgeslapen. Vervolgens ben ik de binnenstad ingegaan. Hier was namelijk het classic boat festival bezig, wat wel mooi scheen te zijn. Mij viel dit echter tegen, omdat er alleen wat oudere boten lagen, waar je langs kon lopen, maar er verder weinig te doen was. Ook waren veel van deze boten van ongeveer 1950, wat betekent dat het geen heel bijzondere boten waren.
Na de geweldige avond van gisteren hadden de meesten helaas niet echt meer energie om nog een keer uit te gaan, dus uiteindelijk heb ik ’s avonds ook niet veel meer gedaan en ben ik maar aan het verslag gaan werken. Ook dit moet gebeuren.

Zondag 31 augustus
Aangezien we gisteren niet uit zijn gegaan, besloot ik om mijn wekker om 3:30 uur te zetten, zodat ik PSV kon kijken. Hierna natuurlijk weer verder gaan slapen, om niet opnieuw een slaaptekort op te bouwen.
Voor de rest van de dag hadden we met een aantal mensen afgesproken om naar Goldstream provincial park te gaan. Dit is een provinciaal park in de buurt van Victoria, dat grotendeels uit gematigd regenwoud bestaat en een aantal watervallen herbergt. Dit was een erg mooi park, maar de watervallen vielen nog wat tegen, aangezien we midden in de zomer zitten. Hierdoor is er niet veel neerslag geweest de laatste tijd en zijn de watervallen voornamelijk kleine stroompjes water die van een klif af stromen. Dit geeft wel een reden om nog een keer terug te komen! Hier leren we ook weer een aantal mensen kennen, die blijkbaar een internship aan de University of Victoria doen. Bij een van de watervallen valt het ons op dat de weg die wij er naartoe hebben genomen volledig uit rivierbed bestaat. Dit geeft wel aan hoeveel water hier normaal in de winter moet stromen! En hoe droog het momenteel is.
Tegen de avond wordt het toch weer eens tijd om terug te gaan naar Victoria. Ongemerkt hebben we toch wel een redelijke afstand afgelegd, waardoor de weg terug naar de bushalte toch wat langer duurt dan verwacht. Maar uiteindelijk komen we dan aan bij de bushalte. Omdat het al zo laat is gaat de bus nog maar 1 keer per uur en we hopen dus dat we een beetje geluk hebben met wanneer deze vertrekt. Echter, zodra een man die er in de buurt woont ziet dat we op de bus gaan wachten, komt deze naar buiten om ons te vertellen dat de bus net 5 minuten geleden vertrokken is, en het dus nog wel even duurt voordat de volgende komt. Dus besluiten we om alvast een beetje eten te kopen bij de lokale supermarkt en spelen we wat kaartspellen om de wachttijd door te komen. Uiteindelijk gaat de tijd zo erg snel voorbij en voor mijn gevoel al vrij snel is de bus er dus al.
Als we in Victoria komen is het echter te laat om nog te gaan koken, dus gaan we naar The old spaghetti factory.
Aangezien ik nog geen foto’s van de inner harbour genomen had in het donker, besloot ik om hierna nog even naar de inner harbour te lopen en wat foto’s van het parlementsgebouw en het Empress hotel te maken. Hierna enigszins op tijd naar bed, aangezien een hele dag door een regenwoud lopen toch wel vermoeiend is.

Maandag 1 september
Vandaag was het dan toch echt om het gezellige hostel te verlaten en naar mijn nieuwe kamer te verhuizen. Aangezien ik mijn nieuwe huisgenoten nog niet gezien had, was ik wel erg benieuwd hoe ze zouden zijn. Ik had wel zin om te verhuizen, aangezien het hostel wel erg gezellig was, maar het ook wel eens lekker is om niet constant met 3 anderen in een kamer te zitten en wat tijd voor jezelf te hebben. De eerste dag zie ik nog niet al mijn huisgenoten, maar de indruk is in ieder geval goed! Intussen ken ik ze natuurlijk wel allemaal vrij goed en moet ik zeggen dat ik het slechter had kunnen treffen. Wel zie ik ze voornamelijk als ze aan het koken zijn of net thuis komen, omdat ze vrij veel op hun eigen kamer blijven. Verder heb ik besloten om een abonnement voor de fitnessruimte te nemen en lid te worden van de badmintonclub, maar ik heb alleen mijn voetbalschoenen meegenomen. Dat wordt dus naar downtown om voor gymschoenen te kijken. Hier heb ik vandaag mooi de tijd voor. Hierna nog even door naar de outdoorswinkel, aangezien ik nog lampen voor mijn fiets nodig heb en weer richting huis. Aangezien de afgelopen twee weken toch wel erg druk waren, besluit ik om verder niet meer zoveel te doen en maar eens even tot rust te komen.

Dinsdag 2 september
Vandaag was het dan tijd voor de new students welcome. In eerste instantie had ik me hier niet voor ingeschreven, omdat het vooral voor eerstejaars is, maar aangezien de rest van de internationals hier ook heen wilden gaan, besloot ik me ook alsnog maar in te schrijven. Bijkomend voordeel is dat de universiteit hiervoor een gratis lunch bestaande uit broodjes hamburger had geregeld. Verder viel de introductie echter wel tegen, in tegenstelling tot de international students welcome was er hierbij geen show, maar vooral praktische informatie. Veel van deze informatie had ik echter al gehoord, dus was het vooral tijd volmaken. Hierna was het toch een keer gedaan met het mooie weer, en moest ik door een stortbui terug komen van de supermarkt. Echter, gelukkig stelde mijn huisbazin me gerust toen ik thuis kwam met het feit dat dit niet gewoon is in Victoria. Ze wees me erop dat veel mensen niet eens een paraplu hebben, aangezien het meestal wel lang, maar niet hevig regent.
’s Avonds hadden we afgesproken met een paar mensen bij elkaar te gaan zitten om een reis naar de Canadian Rockies te plannen. Uiteindelijk hebben we echter alleen vanalles uitgezocht, zonder iets te boeken. Ook later is dit niet meer gebeurt, dus helaas deze reis ging niet door.

Woensdag 3 september
Helaas, na al dat genieten moet er ook weer gestudeerd worden: de eerste schooldag. In tegenstelling tot wat ik gewend ben in Nederland, waren de eerste colleges hier geen introductie, maar begonnen we na een korte introductie meteen met de stof. Maarja, tijdens al dat genieten, er niet meer bij nagedacht dat ik ook nog schriften moest kopen. Dat werd dus in de tussenuren maar snel even naar downtown! Aangezien de introductieactiviteiten wel nog gewoon doorgaan, is er ’s avonds een feest in de campuskroeg. En daar mogen we natuurlijk niet ontbreken! Dus ’s avonds maar weer terug naar de campus, waar we uiteindelijk bijna het licht uit mogen maken, maar het was wel gezellig!

Donderdag 4 september
Nu begint het studeren dan toch echt, de eerste huiswerkopdrachten zijn binnen.. Dus na tussen de lessen door wat tijd te hebben gemaakt om te gaan sporten, moeten we ’s avonds echt aan het werk.

Vrijdag 5 september
Toch blijven we op exchange, dus voor dit weekend is er natuurlijk weer een trip gepland. Deze keer gaat de reis naar Vancouver. Er is een directe bus van de campus naar de ferry, maar aangezien ik eerst nog lessen heb, moet ik tussendoor nog even naar huis om mijn schoolspullen neer te leggen en mijn spullen voor het weekend in te pakken. Hierna weer met de bus naar de campus terug. Daar aangekomen is het echter erg druk en komt de bus in de file.. Als dat maar goed gaat met mijn bus! Gelukkig staat deze er nog en na een kort sprintje, ben ik net op tijd om deze nog te halen! Aangezien niet iedereen nog lessen had, zijn er een deel al eerder gegaan, dus moeten we in Vancouver aangekomen nog even kijken waar we afspreken… De rest blijkt op sunset beach te zijn, bij het gebouw met de boom op het dak. Aangezien we nog maar net op tijd voor de sunset aankomen, besluiten we eerst maar wat foto’s te maken van deze geweldige zonsondergang! Hierna maar eens de rest opzoeken. Waar we echter ook kijken, we kunnen geen gebouw met een boom op het dak vinden. Na nog een aantal keren heen en weer smsen, blijkt dat ze niet op sunset beach, maar op English Bay beach zijn, wat een paar honderd meter verderop is. Dat verklaart een hoop! Hier aangekomen hebben we ze dan ook zo gevonden. Hierna komt Melissa nog aan in Vancouver, ook dit levert weer de nodige problemen op met ontmoetingsplaats aangezien niemand een idee heeft van de weg in Vancouver. Uiteindelijk komt echter ook dat goed en zoeken we nog een pub op waar we nog even wat drinken op een goed weekend. Omdat we de volgende dag weer vroeg op willen staan maken we het niet te laat, hoewel we uiteindelijk nog lang na kunnen genieten van het uitgaanspubliek, aangezien we een hostel midden op Granville street hebben. Dit is de straat waar de meeste kroegen en clubs van Vancouver aan gevestigd zijn.

Zaterdag 6 september
Zoals gezegd gaat, ondanks onze wat mindere nachtrust weer vroeg de wekker. Tijd om de omgeving van Vancouver te ontdekken! We besluiten met een deel van de groep om eerst Grouse mountain te bezoeken, waarna we als er nog tijd voor is nog naar Lynn Canyon Park en Stanley park willen. Didier, Silvan, Abdullah en ik besluiten om een wedstrijd van de Vancouver Whitecaps te bezoeken. Dezen spelen namelijk om 7 uur een MLS wedstrijd tegen DC United. Dit geeft ons wat minder tijd. Het hostel verkoopt goedkoop kaarten hiervoor, dus dat is mooi meegenomen. Omdat we echter nog niet weten hoe laat we terug zullen zijn, besluiten we dezen pas te kopen als we terug zijn. Dus eerst maar eens naar Grouse mountain en dan zien we wel verder. Dit blijkt een erg zware klim, waarbij de hitte het er niet gemakkelijker op maakte. Eenmaal boven aangekomen was het de klim echter zeker waard! Wat een geweldig uitzicht over Vancouver en de omgeving! Ook is hier een reservaat waar twee grizzlyberen, die gewond zijn gevonden worden verzorgd. Na wat zoeken zien we eindelijk een van deze beren, al is hij niet erg actief, dus zien we hem alleen af en toe in zijn slaap zijn poot bewegen. Beetje jammer, maar we hebben in ieder geval een grizzly gezien! Verder kun je hierboven voor 7 dollar nog naar een hogere top. Eerst twijfelen we of dit het wel waard zal zijn, maar nu we er toch zijn, besluiten we toch te gaan. Hier krijgen we zeker geen spijt van, want vanuit hier is het uitzicht nóg mooier! Na wat rondgelopen te hebben en wat foto’s gemaakt te hebben, besluiten we richting Stanley park te gaan, aangezien het toch al laat begint te worden. Ook hebben we intussen flink honger, omdat we sinds het ontbijt niets meer gegeten hebben. Uiteindelijk zijn we rond half 4 bij Stanley park en gaan we eerst op zoek naar een eetgelegenheid. Hier vinden we een Dönerzaak. En of het nou vanwege de honger of vanwege de kwaliteit was, het was veel en ontzettend lekker! Dan nog even Stanley park in. Een aantal besluiten om te gaan zwemmen, aangezien het heerlijk weer is, maar gezien de tijd en het feit dat ik mijn zwembroek vergeten ben, besluit ik terug te gaan naar het hostel, waar ik met Silvan en Didier heb afgesproken. Hier aangekomen blijken de kaarten echter uitverkocht.. Balen! Op internet kunnen we voor 4 personen alleen nog kaarten van rond de 60 dollar vinden. Dit is ons toch echt te duur, dus we gaan richting stadion in de hoop daar nog wat kaarten te kunnen kopen. Als we aankomen staan er al meteen een aantal mensen die in het begin van het jaar een grote hoeveelheid kaarten hebben gekocht en dezen weer door proberen te verkopen. Na een tijd met een van hen te hebben gesproken, en onze kennis van de kaartprijzen, besluiten we bij deze man onze kaarten te kopen. Wel natuurlijk nog even gecheckt of hij ons niet afzet, aangezien hij ons verteld dat kaarten voor hetzelfde vak aan de balie 8 dollar duurder zijn. Dit blijkt echter te kloppen, dus we hebben een prima deal gesloten! Dan is het wachten geblazen op Abdullah, met wie we een half uur voor de wedstrijd hebben afgesproken. 5 Minuten voor de wedstrijd komt hij echter pas aanlopen. Haasten naar onze plaatsen dus! Uiteindelijk blijkt zelfs dat we in het sfeervak zitten! Ofja, voor zover je het een sfeervak kunt noemen. Er wordt wel gezongen, maar het valt toch een beetje tegen in verhouding tot sfeervakken in Europa. De helft van de supporters lijkt vooral bij de wedstrijd aanwezig te zijn om dronken te worden en bij te buurten en er zitten er zelfs een aantal de gehele wedstrijd met de rug naar het veld toe. Als de wedstrijd uiteindelijk in 0-0 eindigt, zijn wij volgens mij dan ook meer teleurgesteld dan de gemiddelde supporter. Wat wel erg leuk is om mee te maken is dat er bijvoorbeeld voor de wedstrijd zowel het Amerikaanse als het Canadese volkslied gezongen wordt, en het publiek ook grotendeels klapt voor het Amerikaanse volkslied! Stel je eens voor dat er bij een wedstrijd tussen een Nederlandse en een Duitse club door 90% van het Nederlandse publiek voor het Duitse volkslied zou klappen! Na ons na de wedstrijd een weg te hebben gebaand door de grotendeels aangeschoten menigte, spreken we met de rest af in het hostel, waarna we nog uit willen gaan. Aangezien we eerst echter twijfelen tussen een kroeg en een club, besluiten we uiteindelijk rond 1 uur dat we alsnog van de kroeg naar de club willen gaan. Dezen sluiten echter allemaal om 3 uur en aangezien de entree minimaal 15 dollar is, besluiten we dit niet te doen en valt ons plan enigszins in het water. Dit betekent wel dat we morgen weer fit zijn! Alhoewel, met ons uitzicht op Granville street blijven we uiteindelijk nog wel wakker totdat de meeste mensen naar huis zijn. Dit was echter niet zo’n probleem, we hebben ons prima vermaakt met mensen kijken!

Zondag 7 september

Ook nu willen we weer veel doen, dus maar weer vroeg op! Eerst gaan we naar Stanley park, en omdat dit park er toch wel bekend om staan dat het geweldig is om hier doorheen en vooral omheen te fietsen, gaan ook wij een fiets huren en fietsen we om het park heen. Dit is inderdaad erg leuk, al is het er erg druk. Hierna is het tijd voor lunch! Een aantal waren gisteren al op Granville Island geweest, en blijkbaar kun je op de public market prima eten met een ruime keuze. Dus dit is ons doel ook. Het is echter een eind lopen en het werkt ook niet echt bevorderend om de hele weg voedseltentjes tegen te komen. Maar hierdoor geeft het wel nog meer voldoening als we eindelijk bij de public market aankomen. En inderdaad: de keuze is enorm. Naast een erg grote markt met allerlei soorten verse groenten en fruit, brood, vlees en wat je ook maar kan bedenken, is er ook een sectie met eten dat voor je bereidt wordt. Ook hier is alle keuze: van Mexicaans tot Vietnamees, van Canadees tot Duits, voor ieder wat wils. Hier maar wat te eten gehaald en dit buiten aan het water, met prima uitzicht op de skyline van Vancouver opgegeten. Hierna hebben we nog zo’n twee uur, voordat we weer richting de ferry moeten. We besluiten dezen te besteden aan een bezoekje aan Gastown. Dit is een wijk met verschillende winkeltjes, kroegjes, restaurantjes en de beroemde Gastown Steam Clock. Buiten dat het een leuke wijk is om doorheen te lopen, is hier niet zoveel te zien, dus hebben we nog tijd om naar Chinatown te gaan. Op weg hiernaar toe komen we langs East Hastings street. Dit is de beruchtste straat van Vancouver, waar honderden daklozen leven. Dit is erg interessant om te zien maar we besluiten dat het toch verstandiger is om geen foto’s te maken en gewoon door te lopen. In Chinatown willen we eerst naar de Chinese tuinen gaan, maar aangezien hier vanavond een full moon party is, zijn deze gesloten. Doeke en ik besluiten vervolgens om nog naar Chinatown te gaan. Hier verbazen we ons bij elke winkel weer over de hygiëne.. De gedroogde garnalen zijn overbevolkt met vliegen en het is maar goed dat we niet al te kort van tevoren gegeten hebben. Met deze geur zouden we dan waarschijnlijk ons eten nog een keer proeven.. Maarja, blijkbaar zijn er toch mensen die het kopen. Op een gegeven moment zien we ook een gedroogde vis liggen. Deze ziet er niet heel eetbaar uit, dus Doeke besluit te vragen waar ze deze voor gebruiken. De verkoopster begint erg enthousiast uit te leggen, waarna ze vraagt of Doeke er een wil kopen. Als hij vervolgens zegt dat hij gewoon nieuwsgierig was en er geen hoefde, draait ze zich om en loopt zonder ook nog maar iets te zeggen weg. Hierna is het helaas toch echt tijd om terug te gaan naar het hostel om de spullen te pakken en op weg naar Victoria. Op de ferrie hebben we echter wel nog een geweldige terugreis, waarbij de zonsondergang zorgt voor geweldige kleuren van de lucht, waarvan ik een aantal foto’s op facebook heb staan.