Eerste 2 weken

Het is een beetje laat, maar aangezien ik pas na een tijdje heb besloten om verslagen te gaan schrijven van mijn reis, hier dan toch een verslag van de eerste 2 weken in het geweldige Victoria, BC. Dit eerste verslag is dan ook meteen erg lang. De rest komt later nog, maar helaas heb ik nog geen tijd gehad om dit ook alvast te schrijven.

Donderdag 14 augustus ging al vroeg de wekker. Opgewekt stond ik op, aangezien eindelijk de dag was aangebroken dat ik naar Canada zou gaan. Dus de koffers in de auto geladen en op naar Blerick om opa op te halen. Hierna doorgereden naar Schiphol, met een korte tussenstop voor een kop koffie, soep en om wat lekkers voor onderweg te halen. Toen we op Schiphol waren aangekomen heb ik eerst mijn bagage ingeleverd en zijn we vervolgens naar het panorama terras gegaan om daar wat rond te kijken. Toen was echter dan toch het moment aangebroken om afscheid te nemen van pap, mam, Britt en opa. Net voor de paspoortcontrole nog een keer zwaaien en dan aan het grote avontuur beginnen. Eenmaal in het vliegtuig moesten we eerst wachten op een passagier met een tussenstop op Schiphol waarvan de eerste vlucht vertraagd was. Toen die eenmaal aan boord was, bleek er iemand wel ingecheckt te hebben en zijn bagage te hebben ingeleverd, maar deze persoon was niet aan boord gegaan, dus moest de bagage er vanwege veiligheidsoverwegingen weer uit worden gehaald. Met een vertraging van ongeveer 3 kwartier dan eindelijk toch op weg gegaan. Na een goede, voorspoedige vlucht vervolgens in Vancouver geland. Hier stond een erg lange rij voor de douane, waardoor ik bang was mijn bus te missen. Deze rij werd echter snel korter en ik heb uiteindelijk mijn bus nog gehaald. Na een korte reis kwamen we bij de ferry aan. De overtocht vanuit Tsawwassen bay naar Schwartz bay was in een woord geweldig. Vanaf dit moment wist ik het zeker: dit wordt een geweldig half jaar! Vervolgens was ook de busrit vanuit Schwartz bay naar Victoria erg mooi. Moe maar voldaan na aankomst in Victoria het hostel opgezocht en een welverdiend biertje gedronken. Dit bleek in Canada erg duur te zijn, maar het smaakte prima! Daarna vroeg naar bed om enigszins bij te slapen.

Vrijdag 15 augustus vanwege de jetlag toch al vroeg wakker. Ik ben vervolgens eerst naar de universiteit gegaan om wat informatie te vragen en in een poging de buskaart al te krijgen. Dit ging echter pas vanaf de week erna. Hierna terug naar de kamer en hier uitgezocht welke provider het goedkoopste was, om vervolgens een Canadese simkaart te gaan kopen. Hierna kon het zoeken naar een kamer beginnen. De start was echter erg deprimerend, omdat iedereen die ik belde de kamer al had verhuurd of alleen voor 8 maanden of langer wilde verhuren.

Zaterdag 16 augustus werd ik wakker met het goede nieuws dat mijn mails wél effect hadden en heb ik twee afspraken kunnen maken om kamers te bekijken. De eerste van deze kamers beviel erg goed, maar aangezien het de eerste was wilde ik eerst nog even verder kijken. Op weg naar de tweede kamer, kende de buschauffeur de straat waar ik er uit moest niet en moest ik het dus zelf uitzoeken. Aangezien de bushaltes in Canada geen naam hebben en ook niet worden omgeroepen, was dit vrij lastig. Echter, omdat ik op google maps had gezien dat de bus enigszins naar links zou gaan voordat ik eruit moest, lette ik daarop. Toen de weg daarna verder naar links doordraaide had ik toch het vermoeden dat ik te ver was en ben ik uitgestapt. Daar heb ik de eerste Canadezen die ik tegenkwam gevraagd of zij het adres wisten te liggen. Dit bleek niet het geval, maar aangezien Canadezen erg aardig zijn, zocht de man het op zijn telefoon op en boden ze aan om een stuk mee te lopen tot de grote weg. Hierna het adres verder gezocht. Toen ik bij de bushalte aankwam waar ik uit had moeten stappen, na een wandeling van een half uur, bleek ook vanuit daar het adres vinden nog erg lastig. Na 5 Canadezen te hebben gevraagd, die me allemaal niet konden helpen, besloten om de huisbazin te bellen. Deze wist waar ik was en dit bleek erg dichtbij te zijn, dus toen heb ik het huis uiteindelijk toch nog kunnen vinden. De kamer viel echter tegen, waarna ik besloot nog een paar laatste vragen naar de huisbazin van de eerste kamer te mailen en als het antwoord daarop positief was deze kamer te nemen.

Zondag 17 augustus kreeg ik echter net voordat ik antwoord op mijn vragen kreeg, een mail van een derde kamer, waar ik kon komen bezichtigen. Aangezien deze een stuk goedkoper was kon ik deze kans niet laten gaan en ben ik korte tijd later deze kamer gaan bezichtigen. Omdat ik erg vroeg was ben ik eerst een rondje door de wijk gelopen. Die zag er verzorgd en rustig uit. De kamer beviel ook erg goed en lag op een gunstigere locatie tussen Uvic en downtown in. Uiteindelijk heb dan ook besloten om deze te nemen. Vervolgens had ik eindelijk rust aan mijn kop en kon ik dus op mijn gemak de stad inlopen. Hierbij nam ik echter de verkeerde weg, waardoor ik bij het Beacon hill park uitkwam. Dit is een groot stadspark in Victoria. Vervolgens hier een rondje doorheen gelopen en tot de conclusie gekomen dat ik hier zeker nog eens terug zal komen, aangezien het erg rustig, maar mooi is. Hierna kwam ik bij een dwarsstraat uit, waarachter de oceaan (in feite een ongeveer 40 km brede inham genaamd de Juan de Fuca straat) zichtbaar was. Hier zag ik ook een trap, die ik besloot af te dalen, waarna ik op een klein strandje terecht kwam. Dit was erg leuk, aangezien hier een mooie, rotsachtige kust was en je totaal niet het idee had dat je in een stad was. Hierna via Governement road, waarover ik had gelezen dat het de hoofdstraat was terug gelopen. Het eerste stuk leek het hier echter totaal niet op en was het een erg mooie, rustige wijk. Uiteindelijk kwam het wel uit bij het parlementsgebouw van BC en kwam ik bij de baai, in het centrum van de stad. Ik was intussen echter erg moe en besloot terug te gaan naar het hostel en dit een andere keer uitgebreid te bezoeken. Verderop bleek Governement road ook de winkelstraat te zijn. Hier nog even snel doorheen gelopen en toen moe maar voldaan terug naar het hotel.

Maandag 18 augustus
Tijd om dan toch maar eens op de universiteit te gaan kijken om de Uvic onecard aan te vragen en nog wat vragen te stellen bij het international office. Toen ik in de bus stapte kwam ik echter Tom, een andere exchange student die ik eerder al even had gesproken, tegen, die al enige andere exchange studenten kende. Met hen toen ook kennis gemaakt en nadat we bij het international office waren geweest en de onecard hadden aangevraagd, zijn we met z’n allen naar Cadboro bay beach gegaan. Dit was erg mooi, maar aangezien hier weinig te doen was en we honger hadden, zijn we vervolgens bij een Ierse pub in de buurt van dit strand wat gaan eten. Hierna was het de hoogste tijd om naar huis te gaan, aangezien ik om 5 uur met de huisbazin had afgesproken om het contract te tekenen. Aangezien er iets fout was gegaan met haar mailing, wist ik echter niet precies waar ze was. Omdat ze wist dat ik in het Ocean Island hostel verbleef, besloot ik hier buiten op haar te wachten. Na een half uur was ze echter nog steeds niet gearriveerd, waardoor ik besloot op goed geluk downtown in te lopen. Ook hier heb ik haar natuurlijk niet gevonden en aangezien ze geen mobiele telefoon heeft kon ik haar ook niet bellen al die tijd. Toen heb ik geprobeerd om haar thuis te bellen, maar hier nam niemand op, waarna ik haar gemaild heb en we een afspraak hebben gemaakt voor de volgende dag.

Dinsdag 19 augustus
Voor vandaag had ik me voorgenomen om Chinatown en downtown Victoria te gaan bekijken. Toen ik echter in het hostel beneden kwam, kwam ik de groep exchangestudenten tegen, die ook naar Chinatown gingen. We besloten samen te gaan en hebben Chinatown, wat een enigszins overdreven benaming is aangezien het hoofdzakelijk één straat met een paar kleine steegjes is, te bezoeken. Hierna gingen een aantal wat lunchen, maar aangezien ik al lunch had gehad, ben ik naar downtown gegaan om rond te kijken en informatie over Victoria op te vragen bij de tourist information. Hierna was het toch al weer vrij laat en moest ik terug naar het hostel, aangezien ik om 5 uur een afspraak met de huisbazin had om het contract te tekenen. Nadat dit getekend was kon het genieten echt beginnen. Na wat te hebben gegeten, zijn we vervolgens met de groep exchange studenten, die inmiddels al aardig was gegroeid, en een aantal andere hostelgasten gaan stappen. Eerst zijn we naar big bad John’s gegaan. Dit is een gezellige kroeg met vrij goedkoop bier en emmers pinda’s. De pindaschalen konden we gewoon op de grond gooien. Dit paste echter wel bij de rest van het interieur, wat vrij rommelig is en doet denken aan een kroegje aan route 66 in the middle of nowhere. Ook de barman, die een cowboypak aan heeft past wel in dit beeld. Echter, omdat we met een erg grote groep waren blokkeerden we het gangpad. Daarom besloten we een andere kroeg te zoeken en uiteindelijk kwamen we uit bij een Ierse pub waar een live bandje speelde. Dit was erg gezellig, maar ook erg duur. Uiteindelijk na een topavond tevreden ons bed opgezocht.

Woensdag 20 augustus
Vanaf vandaag konden we onze Uvic onecard activeren en het busabonnement dus activeren. Dit hebben we toen met een aantal exchange studenten samen gedaan, waarna we nog wat informatie hebben opgevraagd bij het international office en de nieuwe exchange studenten de belangrijkste plaatsen, die wij tot dan toe kenden, hebben laten zien. Vervolgens zijn we met z’n allen op de campus gaan lunchen, waarna we terug zijn gegaan naar het hostel. Hierna ben ik nog even downtown ingelopen. Ik moest echter al vrij snel weer terug, omdat ik op tijd weer op de campus wilde zijn, om bij Spokes voor een fiets te kijken. Spokes is een door vrijwilligers gerunde fietswinkel op de campus, waar mensen hun oude kapotte fietsen in kunnen leveren. De vrijwilligers bij Spokes repareren dezen dan en verhuren ze vervolgens erg goedkoop aan studenten en stafleden van Uvic. Zo kun je er een fiets voor onbepaalde tijd huren voor 20 dollar. Hier aangekomen bleek er echter een vraag te zijn die veel groter is dan het aanbod en kreeg ik te horen dat er geen fietsen beschikbaar waren. Wel werd me geadviseerd om de volgende dag terug te komen en weer te kijken, aangezien hij verwachtte dat hij er wel een gemaakt kreeg die avond. Enigszins teleurgesteld weer terug gegaan naar het hostel. Hier hebben we met een aantal besloten om uit te gaan. Na wat rond te hebben gevraagd in het hostel besloten we naar de Garrickshead pub te gaan. Echter, daar aangekomen bleek een persoon geen twee id-kaarten bij te hebben. Omdat dit in BC wel verplicht is, werd hij toen de pub uitgezet. Uiteindelijk zijn we met de rest wel gebleven en hebben we een gezellige avond gehad.

Donderdag 21 augustus
Vandaag besloot ik om nog maar eens naar downtown te gaan en om Fisherman’s wharf te bezoeken. Aangezien ik wist dat er dagelijks gratis rondleidingen in het parliament building worden gegeven, besloot ik vroeg te gaan en dan een van de rondleidingen mee te maken. Dit was erg leerzaam, waarbij er zowel wat over de geschiedenis van BC, als Vancouver island als het parliament building werd verteld. Helaas was er echter een vergadering van het parlement bezig, waardoor we niet in de parlementszaal konden. Hierna ben ik doorgelopen naar Fisherman’s wharf. Hier is een floating village, bestaande uit 36 floating homes. Ook zijn er wat restaurantjes en leven er zeehonden. Helaas heb ik deze zeehonden echter niet gezien. Na mijn bezoek aan Fisherman’s wharf ben ik terug gegaan naar het hostel en heb ik de bus naar Uvic gepakt, om vroeg bij Spokes te zijn. Hier was ik dan ook een half uur voordat het open ging, maar ik was wel de eerste! Vandaag bleken ze 4 fietsen klaar te hebben en ik had dus geluk en kon een fiets huren! Hier ook maar meteen een helm bij gekocht, aangezien die in BC verplicht zijn tijdens het fietsen. Nadat ik alles geregeld had ben ik terug gefietst naar het hostel, waarna we ter ere van Tom’s verjaardag met de groep exchange studenten uit zijn gaan eten. Dit was weer erg gezellig en erg lekker. Vervolgens hebben we de dag afgesloten bij club Sugar. Hier vielen we qua kleding echter wel buiten de boot, aangezien het motto leek te zijn dat mannen er zoveel mogelijk uit moesten zien als mooiboys en bij de vrouwen leek het erom te gaan wie de minste kleding aan had. Ook was de muziek niet bepaald onze smaak. Omdat we met een grote groep waren hebben we ons toch nog prima geamuseerd. Toen we terug kwamen in het hostel, kwamen we daar nog een man tegen die de grootste onzin liep te verkondigen, maar waar we wel met z’n allen om hebben gelachen!

Vrijdag 22 augustus
Na de stapavond van gisteren toch maar wat langer in bed blijven liggen. Vervolgens moest ik nog even wat op de universiteit regelen, dus ben ik hier naartoe gefietst. Van twee andere exchange studenten had ik echter gehoord dat er vanaf de universiteit een weg liep die volledig langs de kust liep. Aangezien ik toch niets gepland had ben ik de Beach drive afgefietst, waarbij ik regelmatig eens stopte om van het uitzicht te genieten en enkele foto’s te maken. Dit was erg mooi, maar vanwege het heuvelachtige karakter soms ook vrij zwaar. Ook waren er op deze route regelmatig scenic loops die ik besloot allemaal te nemen. Uiteindelijk kwam ik uit bij Fisherman’s wharf, waar ik een nieuwe poging deed om de zeehonden te zien. Maar helaas, ook deze keer had ik weer pech en ik besloot weer verder te fietsen en bij het lemonade kraampje in de inner harbor een welverdiende lemonade te gaan drinken. Hierna ben ik weer terug gefietst naar het hostel. Hier heb ik wat te eten gemaakt, waarna we een gezellige avond in het hostel hebben gehad en het spel ‘wie ben ik?’ hebben gespeeld.

Zaterdag 23 augustus
Aangezien er in de zomer elke zaterdagavond een vuurwerkshow is bij Butchart Gardens, en ik de Butchart Gardens sowieso nog een keer wilde bezoeken, had ik besloten om hier vandaag naartoe te gaan. Aangezien het natuurlijk leuker is als je met een groep bent, had ik dit in de facebookchat met de groep exchangestudenten gepost, met de vraag of er iemand zin had om mee te gaan. Dit bleek een groot succes, want uiteindelijk gingen we met 16 personen! Aangezien er eerst een aantal nog een huis gingen bekijken en we niet té vroeg wilde gaan, omdat we nog tot de vuurwerkshow om 21 uur wilden blijven, besloten we rond 2 uur richting Butchart Gardens te gaan. Daar aangekomen kwamen we al vrij snel bij de Sunken Garden, wat veruit de mooiste en grootste tuin van de Butchart Gardens is. Dit was dus al meteen geweldig! Hier zijn we op ons gemak doorheen gelopen met regelmatig een stop om wat foto’s te maken. Vervolgens door de andere tuinen gelopen, waarna we bij Butchart cove aankwamen. Dit is een inham van de oceaan, vanuit waar er vanuit Butchart Gardens boottochten langs de kust worden aangeboden. Aangezien we nu volop van alles wilden genieten en we er de tijd voor hadden, besloten Doeke, Natalie, Evelien, Claudia en ik om met zo’n boottocht mee te gaan. Dit was een erg mooie tocht, waarbij we ook bij de plaats kwamen waar de vroegere cementfabriek van de familie Butchart stond. De Sunken garden is door mevrouw Butchart in samenwerking met hun tuinman ontworpen en aangelegd in de groeve waar deze fabriek de kalksteen vanaf haalde. Uiteindelijk heeft de familie Butchart echter besloten de fabriek te sluiten en bij de concurrent te gaan werken. De Butchart gardens hebben ze echter wel behouden en dezen zijn nu nog steeds in het bezit van nazaten van de familie Butchart. De huidige eigenaresse is dan ook een huis aan het bouwen aan de rand van Butchart cove. Dit werd ons allemaal verteld door de erg vriendelijke en enthousiaste kapitein, die erg veel over de omgeving wist. Vervolgens gingen we naar de kust aan de andere kant van de baai, waar op de plaats van een vroegere kolencentrale nu een erg rustig dorpje is gebouwd. Dit is erg afgelegen en heeft dan ook vooral hoogbejaarde inwoners, die rustig van hun oude dag willen genieten. Ook ligt hier het oudste stoomschip van Canada in het water. Dit schip is ooit gezonken, maar vervolgens weer opgeknapt, waardoor het nu weer vaart. Tijdens de tocht hiernaartoe zagen we ook nog een aantal zeehonden, waarvan er een verschillende keren uit het water sprong, wat erg leuk was om te zien. Na de tocht wilden we de kapitein bedanken en een kleine fooi geven, maar hier wilde hij niets van weten, aangezien wij studenten waren en het geld beter voor andere dingen konden gebruiken!
Uiteindelijk hebben we het laatste deel van de tuinen bekeken en zijn we wat gaan eten, waarna we ons weer bij de rest van de groep hebben gevoegd, die al op het concertterrein waren. Hier hebben we nog een tijdje naar de band geluisterd die aan het spelen was, waarna we naar het vuurwerkveld zijn gegaan om daar een goede plaats te kunnen claimen. Na een uurtje wachten was het dan eindelijk zover: de vuurwerkshow ging beginnen. Zoals een Canadese vrouw ons al vertelde, was deze erg mooi, waarbij er een geweldig samenspel tussen het vuurwerk en de muziek was. Ook verbaasden wij ons erover dat het steeds als we dachten dat dit wel het einde moest zijn, gezien de grote hoeveelheden vuurwerk die werden afgestoken, er weer een nieuw stuk achteraan kwam. Dit ging ruim een half uur door en was absoluut het wachten waard! Hierna moe maar voldaan naar de bussen gelopen, waarna we weer terug zijn gegaan naar het hostel.

Zondag 24 oktober
Na de leuke, drukke dag bij Butchart gardens, besloten we vandaag naar het Thetis lake te gaan om te gaan zwemmen. Enkele exchangers waren hier al eens geweest en waren erg positief erover. Na een busrit en een wandeling van ongeveer een kwartier, kwamen we er aan: Thetis lake regional park. Hier was zelfs een bord voor! Vol verwachting lopen we er naar toe en het eerste bord dat we tegen komen zegt meteen dat het nuttigen van alcohol een boete van 200 dollar oplevert. Maar dan komen we bij het meer. Zoals we al hadden gehoord, was dit inderdaad prachtig. Precies wat ik verwachtte van een Canadees meer. Een (helaas niet natuurlijk) strandje, maar verder rotsen met bos erop om het meer heen en twee eilandjes in het midden! En zoals ik inmiddels gewend ben, zijn de mensen ook hier weer erg aardig en open. Zo zaten er drie jongens met een gitaar, die op een gegeven moment naar ons toe kwamen en vroegen of er iemand gitaar speelde en mee wilde doen. Hierop besloten wij ze uit te nodigen bij ons te komen zitten en heeft Tijn nog mee gitaar gespeeld. Deze jongens bleken bij de navy te zitten en in Victoria geposteerd te zijn, dus ook zij genoten erg van de omgeving. Vanwege deze rotsen is het meer ook erg geliefd bij mensen om te gaan cliffdiven en dit zagen we dan ook veel mensen doen. Ook een aantal van onze groep hebben dit gedaan, maar aangezien de klim om het water uit te komen vrij steil is, besloot ik dat dit met mijn lichte hoogtevrees misschien niet het beste idee was. Helaas waren er ook wat scherpe rotsen bij deze klim, waaraan Sandrine haar teen openhaalde. Gelukkig was er echter ook een man aan het cliffdiven die een first aid cursus gedaan had, dus deze was meteen erg behulpzaam. Daarna hebben de jongens van de navy, die ook een first aid diploma hadden het overgenomen en na de wond schoon gemaakt te hebben, hebben zij Sandrine naar het ziekenhuis gebracht, aangezien ze een auto hadden. Vervolgens weer terug gegaan naar het hostel, waarna we ’s avonds nog uit zijn gegaan. Eerst naar big bad John’s (de kroeg met de pinda’s), waarna we besloten naar de naastgelegen sticky wicket te gaan, aangezien er daar ook een dansvloer was. Na een super avond uiteindelijk moe maar voldaan terug naar het hostel.

Maandag 25 augustus
Na al de ervaringen van de laatste anderhalve week, en het elke dag met de hele groep genieten, was ik nu wel eens toe aan een dagje voor mezelf. Ik besloot dus om niet met een deel van de groep mee te gaan naar Beacon Hill park, maar om in mijn eentje naar Sidney te gaan. Dit is een klein dorpje in de buurt van de ferrie, vanuit waar ook een ferrie naar Amerika gaat. Dit werd me door Larissa (de incoming exchange coordinator) aangeraden om eens te bezoeken. Eenmaal aangekomen eerst door de hoofdstraat gelopen, maar deze viel een beetje tegen. Hier waren vooral winkels, wat niet echt mijn ding is. Vervolgens kwam ik aan bij de kust, waar een grote pier was. Deze ben ik opgelopen en het bleek een pier voor het recreatief vissen op krabben. Dit was erg leuk om een keer mee te maken. Ook werd hier goed voor de populatie gezorgd. Zo mochten krabben pas vanaf een bepaalde grootte gehouden worden, omdat ze dan minstens een keer gepaard hebben, en moesten ook mannetjes terug worden gegooid in het water. Na dit een tijdje te hebben bekeken ben ik verder langs de kust af gelopen. Dit was wel mooi, maar niet spectaculair. Vervolgens kwam ik bij het Shaw ocean discovery centre. Helaas ging dit al 0,5 uur later dicht, dus het leek me niet te moeite waard om er voor te betalen. Wel hadden ze hier in de winkel een van de 2 enige complete orka skeletten van Vancouver Island hangen. Dit was erg indrukwekkend, aangezien je je dan pas realiseert hoe groot orka’s wel niet zijn! Hierna weer terug gegaan naar het hostel, waar ik ook ’s avonds niet veel gedaan heb en ik foto’s uit ben gaan zoeken. Dit was intussen hard nodig!

Dinsdag 26 augustus
Na mijn dagje bijkomen, was het weer hoog tijd om wat met de groep te gaan doen! Voor vandaag besloten we om Mount Douglas te beklimmen. Dit is een heuvel aan de rand van Victoria, waarvan je een geweldig uitzicht over Victoria, Vancouver Island en de Juan de Fuca Strait hebt. Ook zie je vanuit hier Amerika en wat ik vooral erg vet vond Mount Baker! Dit is een 3286 meter hoge vulkaan die deel uit maakt van de Cascade volcanic arc. Dit is na Mount St. Helens, die in 1980 nog erg heftig is uitgebarsten, de actiefste vulkaan in de Cascade volcanic arc! Dit is voor mij natuurlijk erg leuk! Een klein deel van de groep was al bij mount Douglast toen wij naar Butchart Gardens waren en zij vonden het erg leuk. Eerst liepen we over de grote weg naar boven, maar toen ontdekten we een klein paadje omhoog. Dit was erg mooi en steeds als we hoger kwamen genoten we weer van het uitzicht, dat elke keer mooier werd. Uiteindelijk de top bereikt, en inderdaad: het was zeker de moeite waard! Hier wilden we eerst de zonsondergang kijken, maar toen we al bijna 2 uur boven waren en we ons realiseerden dat het nog 2 uur zou duren voordat de zon onder zou gaan, besloten we toch maar naar beneden naar het strand te gaan. Dit bleek verder dan gedacht, en was vrij moeilijk te bereiken, maar met wat hulp van een aantal Canadese jongeren die we tegen kwamen, toch nog het pad naar het strand gevonden. En hier hadden we absoluut geen spijt van! Wat een geweldig mooi strand was dit! Hier groeide een boom schuin over het water. Vooral toen de zon onderging was dit met de roodachtige kleuren van de lucht een geweldig beeld. Hier was iedereen ook wel van onder de indruk gezien het grote aantal foto’s die hier gemaakt werden! Maar aangezien we al vanaf boven op mount Douglas honger hadden, besloten we hierna toch maar de bus terug naar het centrum te pakken en te kijken of John’s place nog open was. De meeste hadden hier al eens gegeten en vonden het geweldig! We kwamen om 5 voor 9 aan en de keuken sloot om 9 uur. Toch maar even gevraagd of we nog konden bestellen en gelukkig was de kok zo vriendelijk om, als we snel zouden bestellen, nog wat voor ons te koken. Dus snel een keuze gemaakt en uiteindelijk een heerlijke hamburger gegeten! Ook was de ober zo vriendelijk wat geld in de jukebox te stoppen zodat wij wat muziek op konden zetten! Toch wel weer iets typisch Canadees.

Woensdag 27 augustus
Nadat gisteren het diner bij John’s place toch wel erg goed bevallen was, hadden we besloten om vandaag om met Silvan, Didier, Doeke, Aletta, Melissa en ik hier te gaan ontbijten. Hiervoor hadden we om 11 uur afgesproken. Aangezien er hier zelfs op een woensdagochtend een rij stond, werd dit wat later en hebben we er maar een brunch van gemaakt. Hier een heerlijke fish en chips gegeten, terwijl er ook een aantal ervoor kozen om toch maar eens die typisch Canadese maple syrup te proeven. Deze heb ik uiteindelijk ook nog geproefd en viel me niet tegen. Smaakt een beetje naar karamel.
Aangezien het weer heerlijk weer was, besloten we om hierna met een hele groep naar Elk/Beaver lake te gaan zwemmen. Hoewel ook dit een mooi meer was, viel het toch enigszins tegen nadat we eerder al eens bij Thetis lake hadden gezwommen. Hier waren er niet zo’n mooie rotswandjes aangrenzend aan het meer, en aangezien dit meer aan de snelweg ligt, was het toch wat minder natuurlijk.
Na evengoed een erg leuke, gezellige dag te hebben gehad, hadden we voor de verandering eens niets op de planning staan voor ’s avonds, dus besloot ik maar eens een verslag van de eerste weken te gaan typen. Ik kwam ’s middags bij Beaver lake op dit idee, aangezien ik toch wel merkte dat ik vanwege de vele dingen die ik al gedaan had, toch wel al moeite had om alles te kunnen plaatsen. Omdat ik ook later nog aan deze geweldige tijd terug wil denken, vond ik het wel een goed idee om er een verslag over te gaan schrijven.

Donderdag 28 augustus
Nu gaat het toch echt zo langzamerhand beginnen, het studentenleven! Vandaag hebben we de eerste orientatieactiviteit op het programma staan: de international students welcome. Dit begint met een welkomstshow, waarbij we eerst een praatje krijgen van de mensen van het international office en waarbij eerst het officiële gedeelte afgerond wordt. Vervolgens komen er twee first nations people (indianen) het podium op. Aangezien Victoria is ontstaan op de plaats waar van oorsprong de first nations people wonen, worden deze mensen hier nog steeds erg gewaardeerd en gerespecteerd. Dit is onder andere terug te zien aan het feit dat er een first peoples house op de Uvic is, waar je kunt studeren, maar waar je ook een praatje kunt maken met de first nations people, die het erg leuk vinden om met studenten te praten en die blijkbaar ook regelmatig eten maken voor studenten! Deze first nations people heten ons van harte welkom, waarna de vrouw in hun eigen taal een gedicht aan ons opdraagt, waarin ze, zoals ze vervolgens in het Engels uitlegt, ons een goede gezondheid en een geweldige tijd toewenst. Vervolgens komen er een aantal internationale studenten aan het woord, die er een tijd geleden zijn gekomen en die meerdere jaren van hun studie aan Uvic volgen. Dezen vertellen over hun ervaringen, waarna een deel van hen een optreden verzorgt. Zo is er een Maleisische jongen die geweldig piano speelt, een Iraanse jongen die samen met een Canadese jongen op muziek een gedicht voordraagt en zijn er Chinese en Indiase studenten die een dans opvoeren. Vervolgens met z’n allen naar de quad (het grote grasveld in het midden van de campus) waar we een door de universiteit verzorgde lunch krijgen. Hier leer ik ook weer meer internationals kennen. Na de lunch kunnen we nog naar een fair, waar we vrij veel informatie krijgen, maar veel hiervan hebben we al eens gehoord. Daarom besluiten we naar Cadboro bay beach te gaan, aangezien een deel van onze groep hier nog niet is geweest. Hier waait het vrij hard, waardoor we niet heel erg lang blijven. Hierna gaan we nog even wat drinken op Uvic, omdat de business studenten later op de dag nog een andere introductieactiviteit hebben.
Hierna gaan we even spullen droppen bij het hostel, waarna we met een deel naar Sidney gaan voor de Sidney street market. Dit schijnt een erg leuke markt te zijn. Als we in de bus zitten komen we aan de praat met een vrouw, die meteen erg enthousiast is als we zeggen dat we naar de street market gaan. Als we vragen wat ze ons aanraadt is het vooral om veel te eten, aangezien dit hier blijkbaar erg goed is. Dit bevalt mij natuurlijk wel! Vervolgens geeft ze ons ook nog tips over Victoria. Bijvoorbeeld waar je het beste uit kunt gaan eten, wat de beste kroegen zijn enzovoort. Uiteindelijk hebben we 2 a4’tjes vol met tips! Aangekomen bij de markt blijkt het erg druk te zijn. We kunnen echter wel alles zien, maar zouden voor het meeste eten erg lang in de rij moeten staan. We besluiten een Zwitsers aardappeltaartje te proeven en later nog voor een wat uitgebreidere maaltijd te gaan. Na de markt te hebben gezien, en hier de vrouw waar ik nog voor een kamer heb gekeken nog even te hebben gesproken, komen we uit bij een bbq tentje. Hier hebben ze heerlijke broodjes braadworst! Na dit broodje was de markt intussen afgelopen en besloten we terug te gaan naar het hostel.
Hier aangekomen zit een groot deel van de groep in de bar, waar ze bezig zijn met een pubquiz. Toch maar snel even aansluiten! Uiteindelijk maakt ook de meest originele naam kans op een prijs. Aangezien we een aantal Duitsers in de groep hebben besluiten we om voor de naam ‘German jokes are the wurst’ te gaan. Helaas worden we hiermee net tweede en komen we niet verder dan een eervolle vermelding. Ook de punten worden echter nog geteld, maar ook hiermee komen we net tekort en ook hier worden we tweede. Dit levert ons echter wel nog een kleine prijs van 10 dollar op, waarvoor we nog gezellig een biertje kunnen drinken.